Quizais ou talvez?
¿Onde van os pensamentos cando non
pensamos neles? Fíxenme hoxe esa pregunta, de primeiras non tiña
resposta, quedeime pensando, chegoume a noite, nese momento de
confidencias, pensei...
A moitos deles lles digo adeus. Cando
non se poden cambiar e mellor deixalos marchar.
Outros... teñen un recanto especial no
meu corazón, eses son coma as estrelas, cando elas queren saen,
unhas dan unha luz fermosa e outras teñen ese fogo intenso dos
sentimentos apaixonados .
Temos un universo de posibilidades no
noso interior, con constelacións, planetas e meteoritos.
Podemos padecelos, xestionalos ou
destruílos. O que teño seguro é que todo pensamento meu e meu.
Podo compartilos ou telos pechados, como o maior segredo, como o
maior tesouro.
E o universo é infinito.
¿Que podo ser?... ¿Que quero ser?
“IMAXINA”
Podo soñar neles, podo voar, cumprir o
desexo que so o xenio da lámpada me daría...
Cando chegou o dia, os pensamentos...
¿Onde foran? Deixeinos no planeta Xúpiter, deixeinos en Marte...
pero quedeime con un, deixei ese pensamento puro neste planeta
chamado terra, no que ti estás. Ti es o meu pensamento e os meus
pensamentos están sempre xunto a ti.
