O pasaporte
‒Doutor, teño un soño recorrente. Estou na alfándega dun aeroporto e, cando me chega a vez, entrégolle o pasaporte ao policía. Cólleo desganado e pasa as follas... cara adiante... cara atrás... Dá por fin coa páxina da fotografía e, de súpeto, múdalle o rostro. Non sei se está anoxado ou receoso. Volve pasar as follas, como se antes se trabucara. Namentres, eu fico alí, de pé, presentindo que algo non vai ben. Irremediablemente, o axente volve dar unha e outra vez coa mesma páxina da foto. Decídese, á fin, a me amosar desafiante o pasaporte aberto por esa folla concreta... e alí están os meus datos... e alí... a miña fotografía. Non comprendo o que está a pasar. Achégome, estendo a man e collo o pasaporte para velo mellor. Hai na foto un perfil que recoñezo pero... boca, nariz e ollos esvaécense cando os fito... Que me está a pasar, Doutor?‒Rapaza, a que vén tanta viaxe e tanto pasaporte? Filliña, á hora de durmir, durme.
